Marcel op VNO NCW
Marcel Belt stond augustus 2020 op VNO-NCW met een mooi interview.
Tekst: VNO-NCW
Foto’s: Sam Rentmeester
Van iemand naar niemand en weer terug. Zo verging het Marcel Belt die een blinkende carrière opgaf om eigen baas in duurzame zeep te worden. ‘Ik dacht, holy shit. Wat doe ik hier?’
Hij zegt het eerlijk: hij miste in het begin de luxe. En de status. En het salaris. Marcel Belt had een mooie internationale carrière als marketing manager bij Unilever, Reckitt Benckiser en Douwe Egberts. In 2013 werd hij chief soap officer van eenmansbedrijf Marcel’s Green Soap, schoonmaakmiddelen op plantaardige basis, in flessen van gerecycled plastic.
Je bent wat er op je businesscard staat, merkte Belt. ‘Ik kende de commercieel directeur van de grote retailers, maar ik moest nu zaken doen met de assistent-inkoper. Die vertelde mij met mijn 25 jaar ervaring dat mijn product zijn klanten niet zo zou aanspreken. En hij was degene die besliste. Dat vond ik heel lastig.’
“Eigen omzet bleek een grotere luxe dan een vast salaris.’’
Hij voelde de ogen van de buren in zijn rug prikken als hij op de fiets naar het PostNL-punt ging met vier doosjes zeep: de opbrengst van de webwinkel van die dag. Zijn kennissen zagen hem op zaterdag in de winkel achter een stalletje staan. Met witte laarzen aan en een bodywarmer, want zo had de vormgever hem op het etiket gezet. ‘Ik dacht, holy shit. Wat doe ik hier?’
Het filmpje is al een paar jaar oud, toch leuk: Marcel & The Green Soap Company
Drie dochters
Maar dat wist hij eigenlijk wel. ‘Ik wilde iets doen dat de wereld wat mooier maakte, in plaats van iets slechter.’ En hij wilde ook eens om half 7 thuis zijn om met zijn dochters te eten. Zijn vrouw was overleden toen de kinderen 1, 4 en 6 waren en sindsdien waren er au pairs geweest. Nu waren de dochters bijna even oud als de au pair. ‘Ze belden me om de haverklap op het werk: ‘Papa, ze snapt het niet. Papa, we kunnen het beter zelf.’ Toen dacht ik: misschien wordt het tijd dat ik me er wat meer mee ga bemoeien.’
Het eerste jaar draaide Belt ‘slechts’ 28.000 euro verlies op 72.000 euro omzet. ‘Dat vond ik heel stoer. Maar het was wel verlies. Een inkomen had ik niet.’ Het tweede jaar maakte hij iets winst. Maar het duurde hem te lang. Unilever had nog het merk Driehoek, een duurzaam merk, waar zij zelf niet veel mee deden. Belt kocht het, met al het geld in dat hij voor zijn pensioen opzij gezet had. De overname was rond op 1 november 2015. En toen werd het pas echt spannend.
Geen fles verkocht
Belt: ‘Ik liet heel veel Driehoekzeep produceren, met het idee dat ik die tegen de normale prijs kon verkopen aan Albert Heijn, Jumbo en Superunie, de drie grootste verkopers van zeep. Maar zowel Jumbo als Superunie haakten af. Zij dachten: dat is een kleine speler, we zullen eens scherp gaan onderhandelen. Tussen 1 november en 1 januari heb ik geen fles Driehoekzeep verkocht, terwijl ik een warenhuis vol had staan. Toen begon Albert Heijn ineens te bestellen. Pas na een half jaar kwam ik eruit met Jumbo en Superunie. En sloeg de balans de andere kant uit.’
De omzet van de Green Soap Company steeg in één klap van 350.000 naar 2,5 miljoen. Belt kwam op tv, in de krant. De status was terug. Er kwam weer geld binnen. En de luxe? Belt: ‘Tien minuten fietsen naar huis blijkt een grotere luxe dan 45 minuten met de auto. En aan het einde van de maand in je boekhoudprogramma je omzet opzoeken is een grotere luxe dan dat salaris dat iedere maand gewoon op je bankrekening verschijnt.’
Dit artikel is afkomstig van de website van VNO NCW
